ΛΟΥΚΑΣ ΠΕΙΝΗΡΗΣ
ΨΗΦΙΔΟΓΡΑΦΟΣ - ΨΗΦΙΔΟΤΕΧΝΗΣ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ΚΡΗΤΗΣ

Ο κ. Λουκάς Πεινήρης, προερχόμενος από Μικρασιάτες γονείς, γεννήθηκε και κατοικεί στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου και μετέρχεται το έργο του ψηφιδογράφου και ψηφιδοθέτου, έργο ιδιαίτερα επίπονο και κουραστικό, αφού απαιτεί δυνατά χέρια, μεράκι, καλή σχεδίαση και συνεχή εγρήγορση. Ο Λουκάς εργαζόμενος πολλές ώρες το εικοσιτετράωρο δεν δημιουργεί μόνο φορητές εικόνες και άλλα ποικίλα έργα δικής του έμπνευσης, αλλά καλλωπίζει με έργα του υπέρθυρα η εσωράχια τοίχων και διακοσμεί με ψηφιδωτά του μικρές ή μεγάλες επιφάνειες.
Τα ψηφιδωτά του έργα είναι έργα υψηλής ποιότητας και πνοής, αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου, μια και αποτελούνται από μικρές τρίγωνες, τετράγωνες, στρογγυλές ή ορθογώνιες παραλληλόγραμμες πέτρινες ψηφίδες προερχόμενα κυρίως από πετρώματα της Κρητικής γης.
Η κάθε ψηφίδα έχει εμβαδόν 2-9 χιλιοστά και δημιουργούνται από τον ίδιο από διάφορα συμπαγή πετρώματα με την βοήθεια πατροπαράδοτων εργαλείων ενώ τα συνήθη σήμερα ψηφιδωτά έχουν ψηφίδες εμβαδού 1-2 εκατοστών, γεγονός που σηματοδοτεί όχι μόνο την τεχνική υπεροχή του στην δημιουργία ψηφιδωτών έργων, αλλά και την καταφανή υπεροχή και εμφάνιση αυτών έναντι άλλων έργων ομότεχνων σύγχρονων ψηφιδογράφων.
Ο κ. Λουκάς Πεινήρης, στα μικρογραφικά ψηφιδωτά έργα του, αποδίδει τις μορφές με λεπτότατες ψηφίδες διαφόρων χρωμάτων αποτετμημένες από μικρές ή μεγάλες πέτρες ή μάζες πετρωμάτων, ή μάρμαρα η οπτή γη, η σκληρό ξύλο πρίνου, τις οποίες στην συνέχεια τοποθετεί αντίστροφα, δηλ. η καλή πλευρά προς τα κάτω, σε προετοιμασμένο συνήθως καλούπι από μπρούτζο. Όλα γίνονται με εξαιρετική φροντίδα και αφάνταστη επιμέλεια. Επιζητά δηλαδή μέσω των ψηφιδωτών να δώσει υψηλή έκφραση στα ιερά πρόσωπα που δημιουργεί, αμιλλώμενος τη γνήσια Βυζαντινή Ζωγραφική Τέχνη και μιμούμενος με την τοποθέτηση των ομοειδών ψηφίδων τη φορά του ζωγραφικού χρώματος. Έτσι επιτυγχάνει με ενδιάμεσους τόνους ψηφίδων, καλή χρωματική διάπλαση και πνευματική έκφραση.
Πολλές φορές μάλιστα, για να αναδείξει τα χρώματα που θέλει, λειαίνει με τα βοήθεια της πένσας την επιφάνεια της ψηφίδας, ώστε η αισθητική τάση που διακρίνεται στα έργα του να τον καθιστά μοναδικό.
Προσεκτικότερη μελέτη των ψηφιδωτών έργων του βεβαιώνει ότι αυτά αναφέρονται στην Ελληνική Μυθολογία, στον ενάλιο κόσμο, στο ζωικό και φυτικό βασίλειο, στους Ολυμπιακούς αγώνες και κυρίως στον ιστορικό, λειτουργικό και δογματικό ζωγραφικό κύκλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Διακρίνονται μάλιστα για το σχέδιο, την καλλιτεχνική ζέση, την αίσθηση του χρώματος, την εκφραστικότητα του ωραίου, γεγονότα που βεβαιώνουν τον υπερβατικό χαρακτήρα αυτής της τέχνης. Έτσι παρουσιάζει παραστάσεις της Ελληνικής Μυθολογίας και της Κλασσικής Αρχαιότητας αλλά και απεικονίζει την εκτός του κόσμου τούτου πραγματικότητα, εκφράζοντας με εικαστικά σύμβολα το θρίαμβο της Εκκλησίας.
Επιδιώκει δηλαδή να παρουσιάσει μια ιδεαλιστική καθαρά τέχνη με πνευματικές προεκτάσεις, υποτάσσοντας τον υλικό κόσμο στον πνευματικό και μεταστρέφοντας την κοσμική σε θεία πραγματικότητα, όταν βέβαια πρόκειται για θέματα της Παλαιάς ή της Καινής Διαθήκης. Όταν όμως πρόκειται για άλλα θέματα που αφορούν μυθολογικές απεικονίσεις ή παραστάσεις από την προχριστιανική περίοδο. Εκεί προέχει η αναζήτηση του ωραίου, η τελειότητα των σχημάτων, η αρμονία και η αναπαράσταση της φύσεως και του ανθρώπου με ιδεαλιστικό τρόπο, ενώ στην αντίθετη περίπτωση τα έργα του φαίνονται σαν να εξαφανίζουν τον όγκο, να έχουν τάση για αφηρημένη έννοια και να αναπαριστούν τον πνευματικό κόσμο και τον κόσμο της Βασιλείας του Θεού.
Ιδιαίτερα στις εικονογραφικές συνθέσεις του, παρουσιάζει πρόσωπα με διαλεκτική στάση και ιερατική επισημότητα μεταξύ κινήσεως και ακινησίας και ενίοτε εικονίζει ιερές μορφές σαν να λικνίζονται με ρυθμό. Παρατηρείται ακόμη, ισχυρή εναλλαγή φωτός και σκιάς, ενώ οι πτυχώσεις αποδίδονται συνήθως άλλοτε με μαλακές φωτεινές ή έντονες επιφάνειες, χρησιμοποιώντας μικρότερες ψηφίδες για καλύτερη απόδοση. Και παρά τη συμβατική ακαμψία τους, οι ιερές αυτές μορφές είναι ρευστές. Αξιόλογη μάλιστα είναι η προσπάθεια του να αποδώσει στα έργα του παραδεδεγμένα ατομικά χαρακτηριστικά ιερών προσώπων, όπως μεγάλους αμυγδαλωτούς οφθαλμούς, σπαθωτή μύτη, ούλη κόμη, πνευματική έκφραση κ.ά. όπως μας είναι γνωστά από την τέχνη της αγιογραφίας των Βυζαντινών κυρίως χρόνων.

ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ

Μόνιμη έκθεση: ΜΕΓΑΡΟ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ